Źródła historyczne podają, że w XIII w. zbudowano pierwszy zamek, którego właścicielem w 1253 r. był rycerz Andreas Morawianin. W późniejszych czasach właściciele zamku i okolicznych ziem zmieniali się i zmieniał się zamek, z drewnianej twierdzy obronnej zbudowanej w celu obrony granic, do postaci obecnej rezydencji pałacowej:
1260 r. Zwircha,
1269-1290 r. - Marguard syn Zwircha,
1290-1361 r. - Bawor von Zdynkow,
1361-1460 r. - Rodzina Birka,
1460-1594 r. - brak danych,
1594-1650 r. - rodzina Vrbna,
1650-1839 r. - rodzina Sedlnickich,
1839-1930 r. - rodzina Oppersdorf majorat Głogówka,
1930-1945 r. - rodzina Urbana Ibrona,
1945-1988 r. - Skarb państwa,
1988 r. - do chwili obecnej rodzina Białas z Rudy Śląskiej.
Obecny pałac został wybudowany w 1730 r. przez Antoniego Jacka Sedlnickiego. W 1839 r. poprzez zawarcie związku małżeńskiego córki Jacka Sedlnickiego Karoliny z hrabią Edwardem von Oppersdorff z Głogówka, pałac oraz cały majątek przechodzi na własność rodziny Oppersdorf. Od tego czasu pałac chyli się ku upadkowi. Ostatni jego właściciele doprowadzają go do kompletnej ruiny zarówno zewnętrznej jak i wewnętrznej. W 1930 r. Pałac zmienia właściciela, kupuje go bogaty gospodarz Urban Ibron z Rybnika. Nowy właściciel zajął się remontem i renowacją całej zabudowy. Remont prowadzono pod nadzorem Wydziału Budownictwa w Głubczycach.
Pałac jest budynkiem murowanym z cegły i otynkowanym, parterowy, dwutraktowy, podpiwniczony, kryty mansardowym dachem. Budynek posiada kształt prostokąta, usytuowany jest na osi wschód zachód, o wymiarach 77 x 14 m. Wysokość piwnic wynosi 3, 2 m, a pomieszczeń parteru 4,2 m kalenica dachu znajduje się na wysokości 14,7 m. Powierzchnia pałacu wynosi ponad 800 m. Budynek jest w 60% podpiwniczony.
Na parterze pałac liczy 25 pomieszczeń, bez klatek schodowych prowadzących do piwnic i na poddasze. Układ podstawowy wnętrz, tworzy amfiladę Prawie wszystkie pomieszczenia nakryte są drewnianymi stropami. Stropy zaś ocieplone są polepą glinianą. Pośrodku pałacu znajduje się przelotowa sień podzielona na dwie części tej samej wielkości. Z tej sieni prowadzi główne wyjście z pałacu na dziedziniec gospodarczy i jedyne do ogrodu przez reprezentacyjny ganek odbudowany i zmieniony na obecną formę w latach trzydziestych.
W wielkiej sali występuje dekoracja sufitowa przedstawiająca mit o Latonie. Cała scena znajduje się w owalnym medalionie, który otoczony jest ornamentem cęgowym. Przed ostatnią wojną całą scenę otaczały jeszcze cztery owalne medaliony z popiersiami i dekoracja o motywach roślinnych z główkami puttów i muszlami. Rozmiary sali wskazują na to, że sala ta służyła jako pomieszczenie reprezentacyjne jak również tu mogły odbywać się przyjęcia rodzinne i bale. Uszkodzona dekoracja sufitowa występuje również w narożnym pomieszczeniu południowo wschodnim. Amfilada nie występuje w pomieszczeniach gospodarczych od strony dziedzińca gospodarczego.
Ze względu na brak przekazów archiwalnych oraz na skutek wielkiego zdewastowania obiektu trudno jest określić funkcje wszystkich pomieszczeń parteru. Poddasze pałacu jest nieużytkowe i oświetlone oknami w lukarnach. Na poddasze prowadzą z parteru dwie klatki schodowe. Dach kryty jest dachówką.
Wszystkie elewacje pałacu dzielone są pilastrami korynckimi wspierającymi fryz i gzyms. Między oknami znajdują się pilastry ozdobione uszatymi obramieniami, a od strony ogrodu główkami puttów, w pozostałej elewacji konchą. Elewacja ogrodowa jest 23 osiowa (23 okna). Ponad osią środkową występuje trójkątny przyczółek, w którym jest umieszczony owalny medalion z sierpem i kłosami zbóż (snopem) herb właścicieli pałacu. Elewacja frontowa jest 18 osiowa z dekoracją regencyjną, z wejściem głównym pośrodku i dwoma bocznymi.